ابگوشت دُمبه گاو !

برای خرید رفته بودم میدون شهدا … شلوغ بود و مردم برای شب عید مرغ و ماهی و میوه و گوشت میخریدن ! یه دفه دیدم صدای ای دزد ….. ای دزد اومد ! صاحب قصابی جلوی زنی رو گرفت و گفت : چی کِردی زیر چادرت نِنه ! واکُن بیبینُم ! زود باش تا زنگ نِزدم ۱۱۰…! مردم کم کم جمع شدن و شلوغ شد ! زن دستش رو از زیر چادر بیرون اورد دیدم یه چیزی شبیه مار پوست کنده تو دستشه ! زن با گریه گفت : بُخدا مو دزد نیستم ! به همی اِمام رضا مو دزد نیستم ! گفتُم فردا روز عیده بره بچه ها ابگوشت بار بذارُم ! فقط همی دمبه گاو ره ورداشتم ! غلط کردم ! مرگ بخورم به جای ابگوشت ! مَرگ ……! بغض زن ترکیده بود و زار میزد ! قصاب دُمه گاوش رو ورداشت و رفت … پچ پچ توی مردم شروع شد … زن رو پای درختی نشوندن و یه لیوان اب براش اوردن !

یه حاج اقایی یه پلاستیک گوشت تو دستش بود گذاشت جلوی پیرزن و بدون اینکه حرفی بزنه  رفت ! یه خانوم مانتویی گفت همینجا بشین الان میام و سریع رفت دوتا مرغ گرفت و داد به پیرزن ! یه اقای جوونی هم دوتا پلاستیک سیب و پرتغال گذاشت جلوش … ! یه عده دیگه هم پول جمع کردن و یه دسته اسکناس شد که به زور دادن بهش ! همون خانوم مانتویی گفت پاشو مادر تا برسونمت خونه … مردم کمک کردن و وسایلش رو گذاشتن تو ماشین … پیرزن هم  با چادرش اشکاشو پاک میکرد و هی مردم رو دعا میکرد سوار ماشین شد … لذت بردم از اینکار مردم … احساس غرور کردم که بین این ادما زندگی میکنم ! پیرزن فردا که روز عیده سفره اش رنگین تره …دیگه ابگوشت دمه گاو نمیخوره !